De Week van De Pintpakker: Introspectie

Het zijn treurige tijden waarin we elkaar weerzien, beste biervrienden. Pint heeft nog steeds een voorzitter, vrouwen bemoeien zich steeds meer met bier, en tot mijn stomme verbazing blijkt Internet doeltreffender dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Tijd voor wat introspectie, zo blijkt.

Dat er op het wereldwijde web heel wat geblogd, becommentarieerd en geleuterd wordt over allerlei en dus ook over bier - dat wist ik. Dat er blogs zijn die zo nu en dan stukjes doorplaatsten wist ik ook. Wat ik niet wist is wat daar de gevolgen van kunnen zijn. Plots twitterde @DossierHop dat ze het wel een geinig plan vonden mijn laatste twee columns door te plaatsen en daarna gebeurde waar ik altijd op had gehoopt, maar wat bij @Pint_pakt via het onvolprezen Magazine maar niet wilde lukken: er barstte een discussie los!

Bij dezen raadt uw columnist u van harte aan geregeld een blik te werpen op dit zeer informatieve en onderhoudende blog. Het blijkt dat een tiental columnisten regelmatig bijdragen, waarnaast de blogbeheerder van andere blogs somtijds stukjes plukt. Onder de regelmatige bijdragers overigens ook Pintlid Fred Schiphorst: dat verbaast mij niet, want hij is een betrokken consument die ook de discussie niet schuwt en zich als Pintlid te pas en vooral te onpas roert. Daar moeten we er meer van hebben. 
Maar wat een gedonder was het op de site van Dossier Hop! Onvermijdelijk als er plots stukjes verschijnen, eerst en vooral bedoeld voor een bepaalde doelgroep (Pintleden), die een vaste opbouw en een bedoeld schenenschopperig karakter hebben. De meeste lezertjes van Dossier Hop snapten daar natuurlijk geen biet van en vonden het eerst en vooral azijnpisserij. Introspectie, Pintpakker! Dat is dus het risico van on-line gaan. Allerlei lieden die de inside joke en de tongue in cheek niet kennen, waarderen 'm zeker niet. Houd daar in het vervolg rekening mee.

En het commentaar op Ratebeer, ai, dat waren zere schenen en ultra lange tenen! Precies zoals in de column beschreven gingen een aantal lezertjes van Dossier Hop als getergde bier-moufties tekeer, trokken zich bij de baard en verscheurden hun kleed, jeremiërend dat dit toch geen pas gaf, de gemiddelde Ratebeer-gebruiker zo af te zeiken! Bepaalde leden van Neerlands überklasse bierkenners en humor - het is een hoogst ongelukkige combinatie waaraan noch bier, noch het instituut Ratebeer, noch humor schuldig is: het zijn de gebruikers, de mensen zelf. Die zijn zoals ze zijn en daar moeten we het mee doen. Ook hier hebben we bierfundamentalisten die, als we niet oppassen, met bomgordels omgord een festival gaan bezoeken en hopend op een plekje in hun zekere djanna met rivieren van melk, honing en bier om geen maagden malen, vooropgesteld dat er bier van De Groene Kroonkurk of De Windmaalderij is. Als ze elkaar maar hebben, en hun waarheid!

Wat mij nog meer opvalt: hoe beroerd is het gesteld met de kennis van stijlvormen zoals ironie, satire, sarcasme en cynisme - helemaal in combinatie met de door mij intens geliefde hyperbool. Vrijwel letterlijk wierp een lezertje mij voor de voeten 'dat ik mijn ironie moest expliciteren aleer het als zodanig werd herkend'. Dat is pas een schoen die je zelf moet aantrekken, dacht ik meteen - maar, introspectie, Pintpakker! Natuurlijk is het gemiddelde Pintlid hoog-intelligent, net als de gemiddelde Amerikaanse en Nederlandse bierdrinker, en zeker net als de gemiddelde Ratebeer gebruiker. Maar dat is nog geen reden aan te nemen dat ze alles zomaar begrijpen - houd rekening met het feit dat je, als Pintpakker, meer weet dan de gemiddelde consument. Draag die last met eer en houd die eer hoog. Je bent niet voor niets Pintpakker! 

Maar wat ben ik blij met dit alles. Want, zoals ik zei, eindelijk komt er een discussie op gang, worden meningen vergeleken en uitgewisseld, en wordt er naar elkaar geluisterd. De kritische noot wordt gekraakt en verder bediscussieerd. Dit zijn de dingen die elke vereniging levend, levendig en gezond houden. De rol van deze columnist is om te prikkelen, desnoods via choqueren, opdat we niet berusten in het hersenloos na kakelen van de luidst kraaiende haan. (Nee, Dossier Hop lezertjes: ik WEET dat 'na kakelen'' (het geluid maken zoals kippen dat doen) en 'luidst kraaiende haan' in een zin combineren inconsequent taalgebruik is, want van vrouwelijk naar mannelijk!) Want zolang er zelfs Pintleden zijn die niet weten wat 'stoffen of linnen tasjes' zijn, en hoe gevaarlijk die zijn, valt er nog een hoop goed werk te doen. Zolang bepaalde haantjes de bierwereld regeren en met hun haantjesgedrag de bierwereld van introspectie weerhouden, zolang zijn er Pintpakkers nodig.

Weten jullie, ik ga aan verdere introspectie doen. Ik ga daar een lekker biertje bij nemen, een Nederlands biertje. Het gesprek is op gang gekomen en daar gaat het om. Nu nog leren genieten: gewoon, simpel genieten.

De week van De Pintpakker

Het is me het weekje wel geweest, biervrienden. Maar liefst twee nieuwe trappisten bieren zagen het levenslicht, Pint heeft nog steeds een voorzitter en - belangrijker misschien - Pint heeft nog steeds een onafhankelijke columnist. En dat ben ik.

Het verschijnen van Zundert, trappistenbier uit Abdij Maria Toevlucht, heeft vrijwel elke bierenthousiasteling beroert. Per slot komt het niet vaak voor dat de hoogste kwaliteiteitsklasse binnen Bierland een nieuwkomer mag verwelkomen. Want zo is het toch, vrienden? Beter dan een trappist kan je het niet krijgen en het is niet voor niets dat de Moeder aller trappistenbieren, Westvleteren, jaar na jaar tot het allerbeste bier ter wereld wordt verkozen. En die keuze komt niet uit de lucht vallen, nee, het is het wereldwijde CONSUMENTENpanel van Ratebeer dat tot deze wijze conclusie komt. Als columnist voor de grootste bierCONSUMENTEN vereniging van Nederland, uw nederig dienaar, kan het niet anders dan dat ik die keuze respecteer en toejuich. Toch?

Maar in alle eerlijkheid, Ratebeer kan mij gestolen worden. Het zijn voor alles de minst intelligente bierdrinkers ter wereld die dit forum bewonen (Amerikanen en hun bewonderaars) en bovendien allemaal met stoffen tasjes uitgerust, hoe virtueel dan ook. Zie eens wat zij voor oordelen geven over de bieren die zij drinken, en wat voor wonderlijke zinsconstructies en woordkeuzes ze zich permitteren. Het gaat er eerst en vooral niet om coherent en begrijpelijk te zijn voor anderen, nee, de recensies laten zich lezen als een esoterische wedstrijd biersnoeverij. Commercieel succesvolle bieren worden om die reden als een baksteen in de poel des bierverderfs gegooid en hoe onverkrijgbaarder een bier is, hoe hoger het over het algemeen wordt beoordeeld. Het spreekt haast als vanzelf dat de überklasse Nederlandse bierkenners Ratebeer adoreert: zij houden er een vergelijkbare kijk op de bierzaak op na en de paupers die Pliny the Younger, Rooie Dop Morning Coffee Urine Espresso Imperial Porterstout Brett Barrel Aged of willekeurig De Molen bier nog nooit dronken, niet lekker vinden, kennen, of beide, het liefst ouderwets voor de leeuwen zouden willen werpen.

De marketing van trappistenbieren gaat er overigens bepaald niet op vooruit. Schaarste,of in elk geval de illusie daarvan, creëren en een eclectisch etiket: klaar is Zuster Klara. Zoek maar eens de verschillen tussen deze etiketten.

Wat dat betreft doet die andere nieuwe trappist, Spencer uit Amerika, het niet anders behalve dat het etiket ook zo op hun zeep, kaas, kaarsen of andere handelswaar geplakt kan worden. Maar het maakt niet uit vrees ik: de ranglijst van Ratebeer zal eind 2014 zeker twee nieuwkomers in de top-10 kennen, uit het niets verschenen. U mag raden. En stemmen.

Over onze Voorzitter zal ik eens niets zeggen, behalve dat ik hem steun in zijn strijd tegen het Stalinistisch bolwerk binnen Pint dat Redactie heet.

En dan de belangrijkste vraag: moet Pint een onafhankelijk columnist hebben? Die vraag is aan u om te beantwoorden, maar is volgens mij eenvoudig met 'ja' te beantwoorden. Zonder nar, zonder 'geweten', is geen enkele organisatie gezond te houden. Op elke regel is een uitzondering en dat is hier de PVV: daar is de nar tot leider verklaard en het geweten geaborteerd, maar een gezonde club is het. Zolang we onszelf au serieux nemen moeten we de spiegel niet ver van ons af willen werpen maar koesteren. Van die verduivelde linnen tasjes moeten we af maar een nar is een zegen. Nu nog een goede voorzitter en dan laten we de bierwereld weer eens een poepie ruiken. Ik ben daarvoor niet beschikbaar, ondanks al uw gespeculeer. Ik kijk wel beter uit. 

Zo. En dan nu een biertje. Zal ik eens een trappist nemen? Schijnt best lekker te zijn.