Het zijn treurige tijden waarin we elkaar weerzien, beste biervrienden. Pint heeft nog steeds een voorzitter, vrouwen bemoeien zich steeds meer met bier, en tot mijn stomme verbazing blijkt Internet doeltreffender dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Tijd voor wat introspectie, zo blijkt.
Dat er op het wereldwijde web heel wat geblogd, becommentarieerd en geleuterd wordt over allerlei en dus ook over bier - dat wist ik. Dat er blogs zijn die zo nu en dan stukjes doorplaatsten wist ik ook. Wat ik niet wist is wat daar de gevolgen van kunnen zijn. Plots twitterde @DossierHop dat ze het wel een geinig plan vonden mijn laatste twee columns door te plaatsen en daarna gebeurde waar ik altijd op had gehoopt, maar wat bij @Pint_pakt via het onvolprezen Magazine maar niet wilde lukken: er barstte een discussie los!
Bij dezen raadt uw columnist u van harte aan geregeld een blik te werpen op dit zeer informatieve en onderhoudende blog. Het blijkt dat een tiental columnisten regelmatig bijdragen, waarnaast de blogbeheerder van andere blogs somtijds stukjes plukt. Onder de regelmatige bijdragers overigens ook Pintlid Fred Schiphorst: dat verbaast mij niet, want hij is een betrokken consument die ook de discussie niet schuwt en zich als Pintlid te pas en vooral te onpas roert. Daar moeten we er meer van hebben.
Maar wat een gedonder was het op de site van Dossier Hop! Onvermijdelijk als er plots stukjes verschijnen, eerst en vooral bedoeld voor een bepaalde doelgroep (Pintleden), die een vaste opbouw en een bedoeld schenenschopperig karakter hebben. De meeste lezertjes van Dossier Hop snapten daar natuurlijk geen biet van en vonden het eerst en vooral azijnpisserij. Introspectie, Pintpakker! Dat is dus het risico van on-line gaan. Allerlei lieden die de inside joke en de tongue in cheek niet kennen, waarderen 'm zeker niet. Houd daar in het vervolg rekening mee.
En het commentaar op Ratebeer, ai, dat waren zere schenen en ultra lange tenen! Precies zoals in de column beschreven gingen een aantal lezertjes van Dossier Hop als getergde bier-moufties tekeer, trokken zich bij de baard en verscheurden hun kleed, jeremiërend dat dit toch geen pas gaf, de gemiddelde Ratebeer-gebruiker zo af te zeiken! Bepaalde leden van Neerlands überklasse bierkenners en humor - het is een hoogst ongelukkige combinatie waaraan noch bier, noch het instituut Ratebeer, noch humor schuldig is: het zijn de gebruikers, de mensen zelf. Die zijn zoals ze zijn en daar moeten we het mee doen. Ook hier hebben we bierfundamentalisten die, als we niet oppassen, met bomgordels omgord een festival gaan bezoeken en hopend op een plekje in hun zekere djanna met rivieren van melk, honing en bier om geen maagden malen, vooropgesteld dat er bier van De Groene Kroonkurk of De Windmaalderij is. Als ze elkaar maar hebben, en hun waarheid!
Wat mij nog meer opvalt: hoe beroerd is het gesteld met de kennis van stijlvormen zoals ironie, satire, sarcasme en cynisme - helemaal in combinatie met de door mij intens geliefde hyperbool. Vrijwel letterlijk wierp een lezertje mij voor de voeten 'dat ik mijn ironie moest expliciteren aleer het als zodanig werd herkend'. Dat is pas een schoen die je zelf moet aantrekken, dacht ik meteen - maar, introspectie, Pintpakker! Natuurlijk is het gemiddelde Pintlid hoog-intelligent, net als de gemiddelde Amerikaanse en Nederlandse bierdrinker, en zeker net als de gemiddelde Ratebeer gebruiker. Maar dat is nog geen reden aan te nemen dat ze alles zomaar begrijpen - houd rekening met het feit dat je, als Pintpakker, meer weet dan de gemiddelde consument. Draag die last met eer en houd die eer hoog. Je bent niet voor niets Pintpakker!
Maar wat ben ik blij met dit alles. Want, zoals ik zei, eindelijk komt er een discussie op gang, worden meningen vergeleken en uitgewisseld, en wordt er naar elkaar geluisterd. De kritische noot wordt gekraakt en verder bediscussieerd. Dit zijn de dingen die elke vereniging levend, levendig en gezond houden. De rol van deze columnist is om te prikkelen, desnoods via choqueren, opdat we niet berusten in het hersenloos na kakelen van de luidst kraaiende haan. (Nee, Dossier Hop lezertjes: ik WEET dat 'na kakelen'' (het geluid maken zoals kippen dat doen) en 'luidst kraaiende haan' in een zin combineren inconsequent taalgebruik is, want van vrouwelijk naar mannelijk!) Want zolang er zelfs Pintleden zijn die niet weten wat 'stoffen of linnen tasjes' zijn, en hoe gevaarlijk die zijn, valt er nog een hoop goed werk te doen. Zolang bepaalde haantjes de bierwereld regeren en met hun haantjesgedrag de bierwereld van introspectie weerhouden, zolang zijn er Pintpakkers nodig.
Weten jullie, ik ga aan verdere introspectie doen. Ik ga daar een lekker biertje bij nemen, een Nederlands biertje. Het gesprek is op gang gekomen en daar gaat het om. Nu nog leren genieten: gewoon, simpel genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten