De Pintpakker, column 6 - december 2012

Het zijn treurige tijden waarin we elkaar weerzien, beste biervrienden. We hebben nog steeds dezelfde voorzitter, vrouwen bemoeien zich meer en meer met bier en alsof dat nog niet erg genoeg is worden er meer internationale bierprijzen uitgereikt dan ooit – maar nauwelijks aan Nederlandse brouwerijen.

Als aanvulling op de bestaande bierwedstrijden wereldwijd vond België het zelf ook tijd worden er een te organiseren. Brussels Beer Challenge werd het genoemd en het moet zich een plaats verwerven tussen de aansprekende wedstrijden ter wereld. Op deze wedstrijden wordt door bijna professionele proevers het beste bier in een bepaalde stijl gelauwerd – niet het lekkerste natuurlijk, maar het best naar de regels gebrouwen. De koekenbakkers die Het Lekkerste Bockbier organiseren snappen er niets van. Het lekkerste is zo subjectief, daar heeft niemand iets aan. ‘Het lekkerste bockbier’ is als titel net zo waardevol als ‘Het zoetste suiker’ of ‘De lekkerst Lopende Schoen’. Dat het ‘best naar stijl gebrouwen’ als wedstrijd veel interessanter is, bewijst de overweldigende aandacht die Het Beste Bockbier van ons eigen Bockbierfestival in de pers en daarbuiten krijgt. Toch?

Maar terug naar waar het om gaat. In Brussel raapten Amerikaanse (45) en Belgische (42)  bieren de meeste medailles op. Nederland kreeg een gouden en twee zilveren medailles – en een eervolle vermelding. Geweldig natuurlijk, Brouwerij Rodenburg wint goud en een oorkonde, Duits&Lauret en Brouwerij ’t IJ halen zilver. Op de European Beerstar, een week later, kreeg Nederland nul medailles.

Nul. Medailles.

Brouwen wij dan zulk slecht bier?

Nee – Nederlandse brouwers zijn angsthazen die zich vrijwel nooit inschrijven voor bierwedstrijden. Onder het typische VOC-motto ‘wie meedoet kan verliezen’ verkiezen zij hun bier eenvoudigweg niet in te zenden – dan kunnen ze ook niet verliezen! Enkele dappere brouwers daargelaten – Jopen, SNAB, De Molen – speelt men hier op safe.  De Molen overigens niet meer, nadat de Nederlandse juryleden vakkundig en stijlvol broedermoord pleegden op het GBBF in 2005. Eeuwig zonde dat de meerderheid van brouwend Nederland te benauwd is om zijn bieren naar een wedstrijd te sturen – of zouden we te zuinig zijn?

Ik denk het niet. Getuige de grote hoeveelheid Rode Fleecejacks in de Beurs van Berlage was iemand overtuigd even een gouden plak te komen ophalen. Met hun linkerhand in de broekzak en een glas in de andere stonden ze daar te burlen. Tot na de prijs voor Gulpener. De plotse lege plek in de Beurszaal vulde zich al snel met bierliefhebbers.